Hisoblash texnikasi rivojlanish tarixi va avlodlari

I. Kirish

Organik kimyo — organik moddalarni tashkil qiluvchi uglerod birikmalarining kimyosini o‘rganuvchi fan. Organik moddalar kishilarga qadimdan ma’lum, ular organik bo‘yoqlarni (alizarin, purpur, indigo), uzum sharbatini bijg‘itib sirka hosil qilishni, o'simliklardan shakar hamda moy olishni, yoglarni ishqorlar bilan qaynatib sovun hosil qilishni bilganlar va bu moddalardan foydalanganlar. Ammo uzoq vaqtgacha organik moddalar aralashma holida ishlatilib kelingan. IX asrga kelib arab alkimyogarlar sirkadan sirka kislotani, musallas ichimligidan etil spirtni sof holda ajratib olishga muyassar bo‘ldilar. XVI asrda etil spirtni sulfat kislota bilan ishlash natijasida etil efir olindi. Organik moddalarni sof holda olish va ularni o‘rganish XVI11 asrning oxiri XIX asrning boshlariga kelib kuchaydi. 1842- yili buynk rus olimi N.N.Zininning nitrobenzoldan anilin olishi, 1845- yili nemis kimyogari Kolbening sirka kislotani sintez qilishi, 1854- yili fransuz kimyogari I.Bertloning yog‘ni hosil qilishi va 1861- yili ms olimi Butlerovning oddiy chumoli aldegididan shakarsimon moddani sintez qilishi organik kimyo fanining rivojlanishiga katta yo‘l ochdi. Organik moddalar tarkibida uglerod elementining albatta bo‘lishi XVII asrda uzil-kesil isbotlandi.